"And I have found both freedom and safety in my madness, the freedom of loneliness and the safety from being understood, for those who understand us enslave something in us. But let me not be too proud of my safety. Even a Thief in a jail is safe from another thief. "

Khalil Gibran (How I Became a Madman)

Lübnan Marunîleri / Yasin Atlıoğlu

NEWS AND ARTICLES / HABERLER VE MAKALELER

Wednesday, January 30, 2008

Lübnan’da İç Savaş’ın Ayak Sesleri




Yasin Atlıoğlu*

Lübnan, 2008’in ilk ayında, üç aydır devam eden devlet başkanlığı krizinin paralelinde gelişen birçok şiddet olayına sahne oldu. Şiddet olaylarının ocak ayındaki yoğunluğu ve ülke siyasetinde yükselen tansiyon herkesin aklına aynı soruları getirdi: Lübnan bir iç savaşa mı sürükleniyor? Sürükleniyorsa bu iç savaş ne zaman başlayacak? Yoksa başladı mı?

Sokağa İnen Şiddet

Son bir aydaki şiddet olaylarına kronolojik olarak bakmak Lübnan’daki durumun vahametini ortaya koyuyor. 4 Ocak’ta Güney Lübnan’da Hizbullah’ın bir yetkilisi olan Ahmed Mehenna’nın başından vurularak öldürülmesi dünya basında pek yer bulamasa da ayın ilk şiddet olayıydı. Ardından 8 Ocak’ta Beyrut’un 35 km. güneyindeki Rumeyle’de meydana gelen patlama saldırıların Lübnanlılarla sınırlı olmadığını gösterdi. Saldırıda BM Barış Koruma Gücü UNIFIL’e bağlı iki İspanyol askerler yaralandı. Beyrut’ta 15 Ocak’taki hedef bir ABD Büyükelçilik konvoyuydu. Bombalı bir arabayla yapılan saldırıda 4 Lübnan vatandaşı öldü, 16 kişi yaralandı. Bu olaydan tam 10 gün sonra Beyrut’a gerçekleşen diğer bir bombalı saldırıda Lübnan Polis Teşkilatı’nın istihbarat bölümünde görev yapan Albay Visam Eid ile birlikte 4 kişi hayatını kaybetti. 15 Aralık’taki General El-Hac suikastından sonra ülkenin güvenliğinden sorumlu bir kişi daha öldürüldü. Son olarak ise 27 Ocak Pazar günü Dahiye’deki (Güney Beyrut) Mar Mekhayel’de elektrik kesintilerini protesto eden göstericilere askerlerin müdahalesi sonucu çıkan çatışmalarda Hizbullah ve Emel taraftarı 7 Lübnanlı Şii hayatını kaybetti. Bu sokak çatışmalarının Sünni (Museytiba) ve Hıristiyan (Eşrefiye) bölgelerine sıçraması ihtimali herkeste büyük bir korku yarattı.(1)

İngiliz The Independent gazetesinin yazarı Robert Fisk “İç savaşın adı ne olunca konur, haftada bir bomba mı, ayda bir sokak çatışması mı?” diyordu 29 Ocak tarihli yazısında. Fisk, ardından Mar Mekhayel’de ölenlerle 15 yıl süren Lübnan İç savaşını başlatan olay arasındaki benzerliğe dikkat çekiyordu.(2) Muhakkak ki bu benzerlik Fisk’in olduğu gibi pek çok Lübnanlı’nın aklına geliyor ve uykularını kaçırıyor. 13 Nisan 1975’te Beyrut yakınlarındaki Ayn El- Rumana’da Pierre Cemayel’in bir kilisenin açılışını yaptığı sırada bir arabadan açılan ateş sonucu 2 Falanjist asker ile Cemayel’in korumalarından biri öldürülmüş ve ateşin Filistinlilerce açıldığını düşünen Falanjist milisler aynı gün Tal el-Zatar kampına giden bir otobüs dolusu Filistinliyi öldürmesiyle ülkedeki gerilim bir iç savaşa dönüşmüştü.(3) Tarihte bu tür örnekler çok fazladır, yani büyük askeri çatışmaların çoğu küçük çaplı kışkırtıcı saldırıların ateşlemesi sonucu başladı. Mar Mekhayel’de 8 Şii’nin öldürülmesinden sonra Lübnan siyasetinin içinde de ani ve sert tepkiler oluştu. Hizbullah alışılmışın dışına çıkarak Lübnan Ordusu’nu oldukça sert bir dille eleştirdi. Bu eleştiriler bir anda Lübnan’daki en önemli iki silahlı örgütün karşı karşıya gelme olasılığını ortaya çıkardı. Bununla birlikte Hizbullah olaylar sırasında gösterilere son verilmesi talimatı vererek gerginliğin büyümesine izin vermedi. Yine bunun bir uzantısı olarak Hıristiyanlara veya orduya yönelik bir intikam saldırısının olmaması tansiyonun daha yukarılara çıkmasını engelledi.

Bu ölümlerin ardından Hizbullah’tan orduya yönelen eleştiri, Genelkurmay Başkanı Michel Süleyman’ı devlet başkanlığına götürecek sürecin kesintiye uğraması ihtimalini doğurabilir.(4) Öyle ki Arap Birliği Genel sekreteri Amr Musa’nın Arap girişimi olarak bilinen planında da Lübnan muhalefetinin Michel Süleyman’ın devlet başkanlığına itiraz koyduğu söyleniyor. Muhalefetin itiraz nedeni olarak Michel Süleyman’ın gizlice Suudi Arabistanlı yetkililerle görüştüğü iddiası gösterildi. Son günlerde Michel Süleyman ile Lübnan muhalefetinin arasının çok iyi olduğunu söylemek oldukça zor görünüyor. Ama yine Michel Süleyman, Hizbullah ve Suriye’yi gücendirmemeye ve ortamı yumuşatmaya çabalıyor. Michel Süleyman’ın Askeri İstihbaratın Şefi General George Khouri’yi de yanına alarak pazartesi günü Hizbullah Genel Sekreteri Hasan Nasrallah’a gitmesi böyle bir ziyaret oldu. Görüşmede Hizbullah lideri, Michel Süleyman’dan acil ve kapsamlı bir soruşturma başlatılmasını talep etti.(5) 14 Martçıların bazıları Suriye ve İran’ın desteğiyle muhalefetin olayları abarttığını söylese de Başbakan Sinyora olanları kınayıp ülkede üç gün yas ilan ettiğini açıkladı.

İç Savaşın Belirtisi: Silahlanan Milisler

Lübnan’da merkezi karar alma mekanizmasının güçsüzlüğü ve işlevsizliği, siyasi kaosla birlikte derin bir güvenlik boşluğu doğurdu. Hizbullah da İsrail’e karşı verdiği askeri mücadeleyle hem Şiilerin dışındaki grupların sempatisini kazanarak prestijini arttırdı hem de ülkenin en etkin silah gücü durumuna geldi. Öyle ki örgütün 2006 Lübnan Savaşı’ndan büyük bir zaferle çıktığına dair iddiaları, Eliyahu Winograd’un İsrail hükümetini savaştaki hatalarından dolayı suçlayan raporunun açıklanmasıyla daha da inandırıcı hale geldi.(6)

Lübnan’daki güvenlik boşluğu ve Hizbullah’ın silahlı güç olarak ülkede alternatifsiz konuma gelmesi, ailesel ve mezhepsel düzeyde siyasi ve ekonomik çıkarlarını korumaya ve genişletmeye çalışan grupların silahlı örgütlenmeye gitmesini veya eski silahlı yapılarını canlandırmasını teşvik etmektedir. Lübnan bölgedeki silah tüccarları için uzun bir aradan sonra tekrar önemli bir pazar haline gelmeye başlıyor.. Lübnan’a son yıllarda çeşitli kaynaklardan ve yollardan silah sokuluyor. Suriye aracılığıyla Hizbullah giden Rus ve İran silahları dışında özellikle Irak yoluyla Batılı kaynaklı silahların ülkeye girdiğine dair birçok söylenti ortalıkta dolaşıyor. Ülkeye giren silahlar kişisel ve gruplar halinde silahlanmaya giden yolu açıyor. Robert Fisk de son günlerde Beyrut’ta silahsız dolaşan birini bilmediğini söyleyerek güzel bir durum belirlemesi yapıyor.(7)

Mar Mekhayel’deki gösterilerin ardından 8 Şii’nin öldürülmesinin Lübnan ordusunun ateş açmasıyla gerçekleştiği yönünde haberler ilk olarak dünya kamuoyuna yayıldı. Lübnan ordusunun disiplinli bir örgüt olduğu ve ordu mensubu askerlerin milis veya gerilla grubu üyeleri gibi tek başlarına hareket etme şansına sahip olmadığı düşünüldüğünde sivillere yönelik böyle bir saldırı eylemin bir emirle gerçekleştirilmiş olma olasılığı ortaya çıkıyor. Fakat doğrudan böyle bir emri verebilecek komutanın da Hizbullah ile çatışmayı göze alacak siyasi ve askeri güce sahip olması gerekmektedir. Şu an böyle bir çatışmaya tek başına girmek isteyecek bir komutan ordunun içinde olduğu söylenemez.

Olaylar hakkında dile getirilen diğer bir iddiaya göre göstericilere bölgede bulunan keskin nişancılar tarafından ateş açıldı. Daha da önemlisi bu keskin nişancılar Lübnan ordusuna değil Samir Gagea’ya bağlı Lübnan Güçleri adlı Hıristiyan milis grubuna mensup. Gagea bu iddiaları yalanladı ve taraftarlarının bu olaylarla hiçbir alakası olmadığını söyledi. (8)

Aslında Samir Gagea yaklaşık 30 yıldır siyasetin içinde olan ve Marunîler arasında fanatik bir taraftar desteğine sahip Lübnan tarihinin önemli bir siyasi ve askeri figürüdür. Koyu bir Hıristiyan olan Gagea Falanjist Partisi’nin milis örgütü olan Lübnan Kuvvetleri’nin kurucuları arasında yer alıyor.(9) İsrail’le işbirliği yanlısı tutumu ve Suriye ve İran’a karşı düşmanca duyguları siyasi çizgisinin ana hareket noktalarını oluşturuyor. Gagea aynı zamanda iç savaş döneminde işlenen pek çok cinayetin sorumlu tutulan bir savaş suçlusu. Özellikle Sabra Şatilla mülteci kamplarında yapılan katliamının sorumlularından biri olarak kabul ediliyor. 2005 yazında 11 yıldır tutuklu bulunduğu cezaevinden Lübnan parlamentosunun kararıyla serbest bırakıldı. Bu Haziran seçimlerini kazanan Suriye karşıtı 14 Martçı grubun hükümeti kurduktan sonraki ilk politik kararlarından biriydi. Gagea, cezaevinden çıktığından beri 14 Mart grubunun içinde hareket ediyor. Her fırsat bulduğunda Suriye’yi eleştiren Gagea, Hizbullah’ın silahsızlandırılması gerektiğini en çok dile getiren siyasi kişiliklerden biri. Bunlara ek olarak Gagea, Hizbullah tarafından devlet başkanlığı krizinin çözülmesini engelleyen en önemli faktörlerden biri sayılıyor. Bu yüzden Gagea’nın Hizbullah ile uzlaşmaya yanaşması yakın bir zamanda mümkün görünmemektedir. Çıkabilecek bir iç savaşta ise Gagea ve Hizbullah çatışmanın en radikal unsurları olmaya aday.

Sonuç

Lübnan’daki uzlaşma sağlanamadığından dolayı 13 kez ertelenen Devlet Başkanlığı seçiminin, eğer ertelenmezse 11 Şubat’ta yapılması bekleniyor. Bu aşamada Arap Birliği’nin çözüm için ortaya koyduğu çabaların olumlu sonuçlanmasının zor bir ihtimal olduğunu söyleyebiliriz. Hizbullah ise devlet başkanlığı krizinde kontrollü bir kriz yönetimi uyguladığına inanıyor. Bundan dolayı istedikleri bütün tavizleri hükümete kabul ettirmek istiyor. Hizbullah’ın kendine güveninin iki nedeni var: Biri ülkedeki nüfusun neredeyse yarısının desteğine sahip olması ve ülkedeki en etkin silahlı organizasyon olması. Hizbullah böyle siyasi ve askeri avantajları elinde tutarken ülkenin bir iç savaşa sürüklenmesine izin vermek istemeyecektir. Çünkü Hizbullah’ı güçlü kılan İsrail’e karşı yaptığı direniştir. Diğer yandan son olaylardaki gibi sivil Şiilere yönelik saldırıların artması ve buna kontrolsüz saldırılarla verilecek cevaplar (veya tam tersi) ülkeyi hiç kimse anlamadan bir iç savaşın içine sokabilir. Son olarak Lübnan’da mücadele eden sadece ülke içindeki ailesel ve mezhepsel gruplar değildir, ABD, İran, Suriye, S.Arabistan, Fransa, İsrail de bu mücadelede taraftır.

* Araştırmacı-Yazar

E-mail: yatlioglu@yahoo.com

Kaynakça

(1) “Troops on alert in tense Beirut”, BBC News, 28 Ocak 2008

(2) Robert Fisk, “Eight dead, and echoes of Beirut's bloody history reverberate around its streets”, The Independent, 29 Ocak 2008

(3) İrfan C. Acar, Lübnan Bunalımı ve Filistin Sorunu, Ankara, Türk Tarih Kurumu Yayınları, 1988, s.71

(4) Ferry Biedermann, “Hizbollah criticises Lebanese army over killings”, The Financial Times, 29 Ocak 2008

(5) “Sayyed Nasrallah Demands Swift, Serious Probe”, Hizbullah Örgüt’nün Resmi İnternet Sitesi, 29 Ocak 2008, http://english.hizbollah.org/essaydetails.php?eid=2061&cid=214

(6) “Israel probe finds war failure”, BBC News, 30 Ocak 2008

(7) Fisk, a.g.m.

(8) “Death toll from Beirut riots rises to seven”, AFP, 30 Ocak 2008

(9) Lübnan Kuvvetleri hakkında detaylı bilgi için bkz. Lübnan Kuvvetleri Resmi İnternet Sitesi, http://www.lebanese-forces.org/

Lebanese diva Fairuz's concert delights Syrian fans- AFP


Türkiye Suriye İlişkileri (Imed Mustafa'yla Söyleşi- VOA)

Friday, January 25, 2008

Senior officer among 10 dead in Beirut bombing- AFP



Blast rocks Beirut eastern suburb BBC News

Beirut car bomb kills police intelligence officer Reuters

Beirut bombing causes fatalities Video

Jan. 25 - A bomb exploded in Lebanon, killing a police officer and at least five other people.

Blast hits Beirut suburb CNN (Video)

Explosion in Beirut suburb kills Lebanese intelligence officer. CNN's Anthony Mills reports.

Lübnan'da yine bombalı saldırı BBC Turkish

Beyrut güne bombalı saldırıyla başladı NTVMSNBC

Fairuz’un Şam Ziyareti ve Siyasi Eleştiriler

Yasin Atlıoğlu*

UNESCO tarafından düzenlenen “Arap Kültür Başkenti” festivali bu yıl, 19 Ocak’ta yapılan resmi törenle Şam’da başladı. Açılış töreninde bir konuşma yapan Suriye Devlet Başkanı Beşşar Esad, Şam’ın tarih, kültürel ve dini olarak Arap ve Müslüman dünyası içerisindeki önemini vurguladı. Esad dışında törene Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Lübnan Cumhurbaşkanı Emil Lahud, Arap Birliği Genel Sekreteri Amr Musa gibi üst düzey yetkililer katıldı.(1) Her yıl farklı bir Arap ülkesinde yapılan etkinliklerin temel amacı, Arap kültürünü tüm dünyaya tanıtmak. “Arap Kültür Başkenti” etkinlikleri çerçevesinde kültür ve sanat alanında ünlü konuklar Şam’a davet edildi. Hiç kuşku yok ki bu konuklar arasında en ilgi çeken isimlerden biri 73 yaşındaki Lübnan’lı ünlü şarkıcı Fairuz’du

Mısırlı Ümmü Gülsüm’le birlikte Arap dünyasının yetiştirdiği en büyük iki şarkıcıdan biri kabul edilen Fairuz, uzun bir aradan sonra 24 Ocak Perşembe günü “Sah el-Nom” (Günaydın) müzikali için Şam’a geldi.(2) Bu ziyaret, Suriye’deki Fairuz hayranları için büyük bir fırsat olurken Lübnan’daki Suriye karşıtı siyasetçiler arasında önemli bir eleştiri konusu oldu

Fairuz’un “Arap Kültür Başkenti” festivali için Şam’a gideceği duyulur duyulmaz Lübnan’daki Suriye karşıtı siyasilerden tepkiler gelmeye başladı. Bu tepkilerin sözcülüğünü Dürzi Velid Canbulat’in partisinden milletvekili olan Akram Chehayeb yaptı. Chehayeb, Fairuz’un Şam’da sahne almaması için bir mektup kaleme aldı. Mektubunda Fairuz’a Suriye yönetiminin kötülüklerinden bahsederken Lübnan’ın cellâdı olarak tarif ettiği Beşşar Esad için şarkı söylememesini istedi.(3)

Lübnan siyasetinin genel resmine baktığımızda Suriye karşıtlarını Fairuz gibi efsane bir şarkıcıya karşı bu tarz açıklamalar yapmaya iten iki ana neden olduğu söylenebilir. Birincisi Lübnan siyasetinde Suriye ve ABD düşmanlığına dayalı olan ve gün geçtikçe derinleşen siyasi bölünmüşlüktür. Batılı devletlerin desteğini alan Suriye karşıtı hükümet, Lübnan’daki suikastlar ve kaostan dolayı Suriye’yi sorumlu tutmaktadır. Hizbullah önderliğindeki muhalefet ise ABD’nin hükümeti kullanarak ülke siyasetine karıştığını iddia etmektedir. Her iki tarafın iddiaları siyasetteki stratejilerinin ve eylem biçimlerinin temel dayanaklarını oluşturmaktadır. İşte bu yüzden Lübnanlı siyasetçiler 23 Kasım’dan beri süren devlet başkanlığı krizini çözmeye çalışmak yerine Fairuz’un Şam ziyaretini eleştirmekle uğraşmayı tercih etmektedir.

İkinci olarak Lübnan’da son yıllardaki siyaset ve güvenlik krizlerine rağmen 2005’ten bu yana birçok Lübnanlı şarkıcı Suriye’de sahne almıştır. Hiç birinde Lübnan’dan böyle bir tepki gelmemiştir. Fakat Fairuz’u diğerlerinden farklı kılan bazı özellikler vardır. Fairuz, Arap dünyası içerisinde sadece büyük bir müzikal yetenek değildir, aynı zamanda kültürel ve politik bir simgedir. Fairuz yaşadığı toprakların ve halkının özgürlüğünü her zaman önemsemiştir. Şarkılarının birçoğunda ülkesinin barış ve refah içinde olacağı günlerin özlemini dile getirmiştir. California Üniversitesi Etnomüzikoloji bölümünden Lübnanlı Prof. Dr. Ali Jihad Racy (4) bu durumu şöyle ifade ediyor: “Fairuz kelimesi bir şarkıcı isminden öte bir anlama sahiptir. Fairuz, ahenk ve şiirselliğin yanı sıra etnik ve ulusalcılığı çağrıştıran bir kavramdır.(5)

Suriye karşıtı siyasilerin Fairuz’u “Lübnanlılığı” temsil eden ulusal bir simge olarak gördükleri, bu simgeyi Suriye yönetimine kaptırmak istemedikleri için Şam’a gitmesine karşı oldukları düşünülebilir. Fakat sadece Suriye düşmanlığına dayanarak ülkede siyaset yapan grupların Fairuz gibi bütün dünyada hem sanatı hem de yaşantısıyla büyük saygı görmüş bir sanatçıyı bu şekilde eleştirmesi gayri ahlaki bir siyasi manevra olarak görülmelidir. Fairuz hayatını hiçbir döneminde ülkedeki siyasete taraf olmamıştır. Ailesel veya mezhepsel kökenlerine dayanarak hareket etmemiştir. Lübnan İç Savaş sırasında elinde imkân olmasına rağmen ülkesini terk etmeyecek kadar vatansever ve cesur bir kadındır. Onun için önemli olan Lübnan’dır. Fairuz’un sesinde ve şarkılarında her zaman gizemli bir keder hissedilir, işte bu Lübnan’ın savaş ve acılarla dolu tarihinin ifadesidir. Lübnanlı siyasilerin Fairuz’un şarkılarını dinleyip geçmişteki acılardan biraz ders almayı ve onun kadar ülkelerini sevmeyi başarabildikleri an Lübnan’ın kurtulacağı an olacaktır.

Son olarak da Fairuz’un Şam ziyareti yönelik eleştirilere en güzel cevabı Suriyeli bir avukat, Shadi Koussa, vermiştir:” Fairuz Suriye’deki hayranları için söyleyecek, siyasi rejim için değil” (6)

(*) Araştırmacı-Yazar

E-mail: yatlioglu@yahoo.com

Kaynakça:

(1) “President al-Assad Launches official opening of festivity of Damascus, capital of Arab culture for 2008”, Syrian Arabs News Agency (SANA), 19 Ocak 2008, http://www.sana.sy/eng/21/2008/01/19/157105.htm

(2) “Fairouz Arrives in Damascus to Present Theatre Show”, Syrian Arabs News Agency (SANA), 24 Ocak 2008, http://www.sana.sy/eng/155/2008/01/24/157796.htm

(3) “MP advises Fairuz to call off performance before Lebanon's 'jailers' in Syria”, The Daily Star, 12 Ocak 2008

(4) Prof. Dr. Ali Jihad Racy, “Making Music in The Arab World: The Culture and Artistry of Tarab” adlı kitabın yazarıdır. Racy kitabında bir etno müzikolog olarak Arap Dünyası’ndaki müziği, müzik-duygu ilişkisi temelinde incelemekte ve Arap müzik anlayışını ve yoğun duygular uyandırabilen Doğu müziğini Batılı okurlara hissettirebilmeyi hedeflemektedir. Kitabın Türkçesi 2007 yılında Ayrıntı Yayınları’ndan “Arap Dünyasında Müzik: Tarab Kültürü ve Sanatı”adıyla çıkmıştır.

(5) “Biography”, Fairuz Official Web Site, http://www.fairuzonline.com/alegend.htm

(6) Zenia Karam, “Singer's Show in Syria Angers Lebanese”, Associated Press (AP), 24 Ocak 2008

Wednesday, January 16, 2008

Anti-American violence- CNN (Video)

CNN's Anthony Mills looks for answers in Beirut as to why Americans may once again be targets.

Beyrut’ta Bombalı Saldırı ve Tırmanan Gerilim

Yasin Atlıoğlu*

Lübnan’da başkanlık seçiminin yaratığı siyasi kriz devam ederken Beyrut’tan yeni bir bombalı saldırı haberi geldi. Bu kez hedef doğrudan Lübnan’daki ABD diplomatik misyonuydu. 15 Ocak akşamı Hıristiyanların yoğun yaşadığı Ed-Dora semtinde ABD büyükelçiliğine ait bir araca bombalı bir araçla saldırı düzenlendi. Araçta her hangi bir Amerikalı diplomat veya görevli bulunmuyordu. Saldırıda 4 kişi öldü, 16 kişi yaralandı. Ölenlerin hepsi Lübnan vatandaşıydı.

Lübnan’da son üç yıl içinde 30’dan fazla bombalı saldırı gerçekleşti. Bu bombalı saldırıların nerdeyse tamamı başkent Beyrut’ta oldu ve genellikle Suriye karşıtı olarak tanınan Lübnanlılar (siyasetçi, gazeteci vs.) hedef alındı. Bu saldırıların kısa vadedeki sonucu Batılı devletlerin ve onların desteğini alan şu anki Beyrut hükümetinin sert bir biçimde Suriye yönetimini suçlaması oldu. Bazı bombalamaların ise belli hedeflere yönelik olmaktan çok doğrudan toplumu güvensizlik ve korku psikolojisine sokmayı, ülke siyasetindeki hassas dengeleri bozmayı ve ülke ekonomisini zayıflatmayı amaçladığı düşünülüyor.

12 Aralık 2007’de Beyrut’ta yapılan saldırıda ilk kez hedefin profili farklılaştı. Marunî asıllı Tuğgeneral Fransua el-Hac yanında iki kişiyle birlikte öldürüldü. El-Hac Lübnan’da her kesimin desteklediği ve güven duyduğu ordunun bir mensubuydu. Suriye karşıtları içerisinde yer almıyordu. Aynı zamanda Lübnan’daki devlet başkanlık krizine bulunacak çözümler çerçevesinde yeni genelkurmay başkanı olarak görülen komutandı.

El-Hac suikastının ardından neredeyse bir ay sonra hedef ABD’nin bir elçilik aracı oldu. Bu patlama 1980’lerden bu yana Lübnan’daki Amerikalılara karşı girişilen ilk saldırıydı. 1980’lerde Lübnan’da ABD askeri ve diplomatik temsilciliklerine yönelik birçok eylemler düzenlenmişti. Örneğin 18 Nisan 1983’de ABD’nin Batı Beyrut’taki büyükelçiliğine düzenlenen saldırıda 63 kişi öldürülmüş, yine 23 Kasım 1983’de ABD ve Fransa askerlerinin bulunduğu Çok Uluslu Güç karargâhına bombalı bir kamyonla düzenlenen saldırıda 298 asker öldürülmüştü. ABD ve Fransa bu saldırıların ardından bir süre sonra Lübnan’ı askeri olarak terk etmek zorunda kaldı. Hatta bu saldırıların Hizbullah’ın Lübnan’da güçlenmesine büyük katkı yaptığı bir gerçektir. Peki, niye yıllar sonra Lübnan’da ABD tekrar doğrudan hedef alındı?

ABD Başkanı Bush ve Fransa Cumhurbaşkanı Sarkozy’nin Körfez’deki Arap ülkelerini ziyaret ettiği bir dönemde saldırının gerçekleşmesi, bu gezilere bir tepki olarak yapılmış olabileceğini düşündürebilir. Özellikle iki liderin İran’ı nükleer teknoloji konusunda uyarırken gittikleri ülkelerin Arap liderleriyle büyük silah satış anlaşmalarını görüşmeleri, Bush’un Orta Doğu barışını canlandırmaya çalıştığı sırada onlarca Filistinlinin ölmeye devam etmesi bölgedeki radikal unsurları harekete geçirmiş olabilir. Lübnan’daki patlamadan saatler önce İsrail’in Gazze’ye düzenlediği bir operasyonda Hamas’ın liderlerinden Mahmud ez-Zahhar’ın oğlunun da bulunduğu 19 kişinin öldürülmesi bölgede büyük yankı uyandırmıştır. Bölgedeki radikal örgütler ve kişiler için Lübnan’daki patlama Batı’nın ikiyüzlü ve saldırgan politikalarına bir cevap niteliği taşıyor olabilir. Batılı güçlere doğrudan yapılacak bir saldırı için Lübnan’ın da bölgedeki en uygun yerlerden biri olduğu söylenebilir. Geçen hafta da Güney Lübnan’da Birleşmiş Milletlere Bağlı UNIFIL güçlerine bombalı bir saldırı yapılmıştı. Tüm bunlarla birlikte saldırının ABD’yi Lübnan siyasetinin içerisine daha fazla çekeceği de bir gerçektir.

Lübnan devlet başkanlığı krizi gün geçtikçe uluslararası alana kaymaktadır. ABD ve Fransa’nın arabuluculuk çabalarının sonuçsuz kalmasından sonra Arap Birliği sorunu çözmek için gayret göstermeye başladı. Fakat arabuluculuk girişimlerinin yarattığı umut, iktidar ve muhalefetin istekleri üzerinde bir uzlaşma sağlanamamasından dolayı her seferinde kısa sürede ortadan kalkmaktadır. Lübnan’da devlet başkanını belirleyecek seçim sürekli ertelenmekte ve kriz bir çıkmaza sürüklenmektedir. Bu durumda uluslararası aktörler krize daha fazla müdahil olmaktadır.

Olayın ardından ABD Dışişleri Bakanı Rice yaptığı açıklamada, bu saldırının Lübnan’daki demokrasi sürecine verdikleri desteği engellemeyeceğini söyleyerek Lübnan siyasetinde gelecek günlerde daha etkili olacaklarının işaretini vermektedir. Yine saldırının olduğu gün Lübnan siyasetinin önemli simalarından Marunî Patrik Nasrullah Sefir, ülkedeki krizin ancak uluslararası sorun haline getirilip uluslararası müdahale ile çözülebileceğini söylüyordu. Böyle bir dış müdahaleyi iktidardaki grupların da destekleyecekleri aşikârdır. Tabi burada kastedilen uluslararası müdahaleyi gerçekleştirecek güçler, başta ABD ve Fransa olmak üzere Batılı devletler olacaktır. Bu bağlamda yapılacak bir uluslararası müdahalenin diplomatik girişimlerle sınırlı kalıp kalmayacağı veya askeri müdahaleye dönüşüp dönüşmeyeceği önemli bir konudur.

Lübnan, 1958’de Orta Doğu’da ilk Amerikan askeri müdahalesine maruz kalan yerdir. O dönem Hıristiyan- Müslüman çatışmasını bitirmek için Amerikan askerlerini çağıran Lübnan Devlet Başkanı Camille Chamoun’du. 1982’de benzer bir olay daha oldu. Lübnan Devlet Başkanı Amine Gemayel, ülkede güvenliği sağlamak için ABD, Fransa ve İtalya’dan asker göndermesini istedi.

Günümüzde Lübnanlılardan bir talep gelse de ABD yönetiminin tek yanlı bir askeri harekâtta bulunması oldukça düşük bir olasılılıktır. ABD’nin bölgedeki önceliği Irak ve Körfez’deki enerji kaynaklarının güvenliğinin sağlanması ve İran’ın kontrol edilmesidir. Bununla birlikte ABD yönetimi İsrail’in güvenliği ve İran’ın bölgesel etkinliğini kontrol etme dâhilinde Hizbullah’ı zayıflatma çabalarına tam destek vermektedir. Bu desteğin bir yönünü Lübnan’da Hizbullah karşıtlarının merkezi iktidarı ve orduyu kontrol etmesinin sağlanması oluşturmaktadır. Bu açıdan Lübnan’daki devlet başkanlığı krizinin bölgedeki birçok devletin çıkar çatışmalarının bir ürünü olduğunu rahatlıkla söylenebilir.

ABD ve İsrail’in Lübnan’daki devlet başkanlığı seçimi nasıl sonuçlanırsa sonuçlansın Hizbullah ile topyekûn bir askeri çatışmayı göz almak yerine uzun vadede örgütün silah ve maddi kaynaklarını kesmek, kısa vadede ise örgütün üst düzey yetkilerine suikastlar düzenlemek gibi yöntemlere başvurabileceği söylenebilir.

* Araştırmacı-Yazar

E-mail: yatlioglu@yahoo.com

H.E. Nasrallah Speech on Seventh Night of Ashoura: US is Obstructing Formation of National Unity Government- Hizbollah Offical Web Site

Tuesday, January 15, 2008

Wednesday, January 02, 2008

Syria Surprised by Sarkozy statements, al-Moallem says in a press conference- SANA

Police grill Druse leaders over illegal trip to Syria- The Jerusalem Post

Erdogan Meeting Dardari: Syrian-Turkish Relations Strategic, Example to be followed- SANA

Receiving Syrian Deputy Premier, Turkish President Praises Bilateral Relations as Distinguished- SANA

Receiving Syrian Deputy Premier, Turkish President Praises Bilateral Relations as Distinguished- SANA

Suriye Fransa İle Teması Kesti- VOA

My Favourite Movies

O Jerusalem (Trailer)

Movies /Filmler







Syria


Lebanon

Michel Suleiman







Iraq









Jalal Talabani


Nouri al-Maliki

Hoshyar Zebari

Saddam Hussein

Ibrahim al-Jaafari

Iyad Allawi

Ahmed Chalabi

Ghazi Mashal Ajil al-Yawer

Grand Ayatollah Ali al-Sistani

Abdul Aziz al-Hakim

Ayatollah Sayed Mohammed Baqir al-Hakim

Muqtada al-Sadr

Grand Ayatollah Mohammad Mohammad Sadeq al-Sadr

Grand Ayatollah Muhammad Sādiq as-Sadr

Mohammad Baqir al-Sadr

Grand Ayatollah Sayyid Muhsin al-Tabataba'i al-Hakim

Massoud Barzani

Mustafa Barzani

Ahmed Hassan al-Bakr

Abd al-Karim Qasim

Faisal II of Iraq

Ghazi ibn Faisal

Faisal I of Iraq

Israel

Shimon Peres

Ehud Olmert

Tzipi Livni

Amir Peretz

Ariel Sharon

Ehud Barak

Benjamin Netanyahu

Yitzhak Rabin

Yitzhak Shamir

Menachem Begin

Golda Meir

David Ben-Gurion

Palestine

Mahmoud Abbas

Ismail Haniyeh

Khaled Mashal

Marwan Barghouti













Yasser Arafat

George Habash

Abdel Aziz al-Rantissi













Ahmed Yassin

Ahmed Jibril

Abu Nidal

Izz ad-Din al-Qassam

Tuesday, January 01, 2008

Military (Links)

Global Security

MSI

Global Defense Information (GDI)

World Defense Review

Defense World

Space War

Lebanese Army

Egyptian Armed Forces

Jordanian Armed Forces

Israeli-Weapons.com

Israel Defence Force (IDF)

Israeli Air Force (IAF)

Israeli Special Forces

Iran Defence Forum

The United States Army

The United States Air Force (USAF)

The United States Navy

Bu dosya aydınlanırsa yer yerinden oynar! (İbrahim Karagül-Yeni Şafak)

Arabic Music

SINGERS

Um Kalthoum (Ümmü Gülsüm)-1 (Egpty)
Um Kalthoum (Ümmü Gülsüm)-2 (Egpty)

Abdel Halim Ismail Shabana (Egpty)

Asmahan (Syria)

Fairuz (Fairouz, Fayrouz, Feyrouz Feiruz) (Lebanon)

Elissar M. Khoury (Lebanon)

Nancy Ajram (Lebanon)

Haifa Wehbe (Lebanon)

Myriam Fares (Lebanon)

Nicole Saba (Lebanon)

Nawal Al Zoghbi (Lebanon)

George Wassouf (Syria)

Asalah Nasri ( Syria)

Noura Rahal (Syria)

Rachid Taha (Algeria)

SONGS

Um Kalthoum / Fatma
Um Kalthoum / Inta Omri
Um Kalthoum / Lessa Faker
Um Kalthoum / Taleal Bdre Aleyna
Fairuz / Tik Tik Ya Em Slaiman
Fairuz / Ya Hawa Beirut
Fairuz / Kan Ena Tahoun
Fairuz /Natarouna Ktir Ktir
Fairuz / Ya Mirssal Al Marassil
Fairuz / Nassam Alayna Al Hawa
Fairuz / Qadeesh Kan Fi Nas
Fairuz / Al Bosta
Fairuz / Bahibak Ya Libnan
Fairuz / Habaytak Bisayf
Asmahan
Laila Mourad / Ana Albi Dalili
Abdel Halim / Hobak Nar
Abdel Halim / Sawah
Abdel Halim / Ahwak
Elissa / Ayshalak
Elissa / Bastannak
Nancy Ajram / Ehsas Jdeed
Nancy Ajram / Lawn Eiounak
Nancy Ajram / Enta Eih
Nancy Ajram / Ana Yali Bahibak
Haifa Wehbe / Wa Wa
Haifa Webhe and Shaggy / Sexy Lady
Haifa Wehbe / Mesh Adra Astana
Noura Rahal / Ala Fekra
Mariam Fares / Rahtak
Mariam Fares / Ana Wel Syouk
Nawal Al Zoghbi / Aghla El Habayeb
Nawal Al Zoghbi / Albi Es'alo
George Wassouf / Salaf wdain
Nicole Saba / Ya Shagelni Beek
Nicole Saba / Bahebak Awy
Sherine / Mashribtish Min Nilha
Asalah Nasri / Alqbla Al Olaa
Rachid Taha / Ya Rayah..

Experts

Ammar Abdulhamid

Bassam Tibi

















Others

Mahmoud Ahmadinejad (Iran)

Manouchehr Mottaki (Iran)

Grand Ayatollah Seyyed Ali Hossayni Khamene’i (Iran)

Mohammad Khatami (Iran)

Akbar Hashemi Rafsanjani (Iran)

Grand Ayatullah Sayid Ruhullah Musawi Khomeini (Iran)

Mohammed Hosni Mübarek (Egypt)

Gamal Mubarak (Egypt)

Ahmed Nazif (Egypt)

Anwar Al Sadat (Egypt)

Muhammad Naguib (Egypt)

Gamal Abdel Nasser (Egypt)

King Abdullah II bin Al Hussein (Jordan)

King Hussein I bin Talal (Jordan)

Sayyid Abdullah bin al-Husayn (Jordan)

King Abdullah bin Abdul Aziz Al Saud (Saudi Arabia)

Salman bin Hamad bin Isa Al Khalifa (Bahrain)

Ali Abdullah Saleh (Yemen)

Qaboos bin Sa’id Al ‘Bu Sa’id (Oman)

Sheikh Hamad bin Khalifa Al-Thani (Qatar)

Famous Arabs in History

Majida El Roumi (1956- )

Mohamed Mounir (1954- )

Amin Maalouf (1949- )

My Library

"You see, this is a library. We don't have cookies! We only have books. Just books, no cookies"






Book List / Kitap Listesi



A

A.J Racy- Arap Dünyasında Müzik

Abdülaziz Duri- The Historical Formation of the Arab Nation

Aptülahat Akşin- Atatürk’ün Dış Politika İlkeleri ve Diplomasisi

Adid Davişa- Arap Milliyetçiliği

Adonis- Arap Poetikası

Alan George- Syria: Neither Bread nor Freedom

Albert Hourani- History of Arab Peoples
Albert Hourani- Arap Halkları Tarihi
Albert Hourani- Arabic Thought in the Liberal Age (1798-1939)

Ali Fuad Erden- Birinci Dünya Harbi'nde Suriye Hatıraları

Ali Nar- Çağdaş Arap Hikayesinden Seçmeler


Alim Arlı- Oryantalizm-Oksidentalizm ve Şerif Mardin

Alişan Akpınar,Eugene L. Rogan- Aşiret Mektep Devlet

Ahmet Davutoğlu- Stratejik Derinlik

Andre Raymond - Osmanlı Döneminde Arap Kentleri

Amin Maalouf- Arapların Gözüyle Haçlı Seferleri
Amin Maalouf- Semerkant
Amin Maalouf- Doğunun Limanları
Amin Maalouf- Tanios Kayası
Amin Maalouf- Yüzüncü Ad

Anoushiravan Ehteshami and Raymond A.Hinnebusch- Syria and Iran: Middle Powers in a Penetrated Regional System


Arthur Koestler- Onüçüncü Kabile (Hazar İmparatorluğu ve Mirası)

Asaf Hüseyin- Ortadoğu'da Devlet ve Terör

Augustus Richard Norton- Hezbollah: A Short History

B

B. J. Odeh- Lübnan'da İç Savaş

Barry Rubin- The Truth about Syria

Bernard Lewis- Arabs in History
Bernard Lewis- Tarihte Araplar
Bernard Lewis- Ortadoğu
Bernard Lewis- Ortadoğu'da Irk ve Kölelik
Bernard Lewis- İslam'ın Krizi

Bassam Tibi- Arap Mİlliyetçiliği

Beydeba- Kelile ve Dimne

Bilâl N. Şimşir- Türk - Irak İlişkilerinde Türkmenler
Bilâl N. Şimşir- Doğunun Kahramanı Atatürk
Bilâl N. Şimşir- Kürtçülük 1787 - 1923

Bilge Yavuz- Kurtuluş Savaşı Döneminde Türk-Fransız İlişkileri (Fransız Arşiv Belgeleri Açısından) 1919–1922

Bülent Aras- Turkey and the Greater Middle East

C

C. J. Edmonds- Kürtler, Türkler ve Araplar Kuzey-Doğu Irak'ta Siyaset, Seyahat ve İnceleme (1919-1925)

Carsten Wieland- Syria: Ballots or Bullets? : Democracy, Islamism, and Secularism in the Levant
Charles Lindholm- İslami Ortadoğu
Charles Lindholm- İslam Toplumlarında Gelenek Ve Değişim

Claude Levi- Strauss- Irk, Tarih ve Kültür

Cynthia Weber- International Relations Theory: A Critical Introduction

D

Daniel Pipes- Greater Syria: The History of an Ambition
Daniel Pipes - The Long Shadow: Culture and Politics in the Middle East

David Dean Commins- Islamic Reform: Politics and Social Change in Late Ottoman Syria


David Fromkin- A Peace to End All Peace: The Fall of the Ottoman Empire and the Creation of ...

David W. Lesch- The New Lion of Damascus: Bashar al-Asad and Modern Syria

Davut Dursun- Ortadoğu Neresi


Dror Ze'evi- Kudüs

E

E. Albay Muzaffer- Birinci Dünya Savaşı'nda Mısır Seferi Çerçevesinde Birinci Kanal Akını

Eberhard Kienle (Editor)- Contemporary Syria: Liberalization Between Cold War and Peace

Edward W. Said- Orientalism: Western Conceptions of the Orient

Elias Canetti- Kitle ve İktidar

Elisabeth Özdalga- Sivil Toplum, Demokrasi ve İslam Dünyası

Elie Kedourie- Arabic Political Memoirs and Other Studies

Eliezer Tabuber, The Arab Movements in World War I ve The Emergence of the Arab Movements

Emir Şekip Arslan- İttihatçı Bir Arap Aydınının Anıları Arapların Gözüyle Osmanlı

Eşref Kuşçubaşı- Hayber'de Türk Cengi

Eyal Zisser- Commanding Syria: Bashar Al-Asad and the First Years in Power
Eyal Zisser- Lebanon: The Challenge of Independence
Eyal Zisser and Paul Rivlin- Syria: Domestic Political Stress and Globalization
Eyal Zisser- Asad's Legacy: Syria in Transition


F

Faleh A. Cabar- Irak'ta Şii Hareketi ve Direniş

Fawaz Husen- Amidabad



Fehmi Şinnavi- Hilafet: Modern Arap Düşüncesinin Eleştirisi

Ferhad İbrahim- Ortadoğu'da Sivil Toplumun Sorunları


Feroz Ahmad- İttihat ve Terakki
Feroz Ahmad- Modern Türkiye´nin Oluşumu

Flynt Leverett- Inheriting Syria: Bashar's Trial by Fire

G

Ghassan Salame- Democracy Without Democrats?: The Renewal of Politics in the Muslim World

George Anntonious- The Arab Awakening: The Story of the Arab National Movement

H

Halil Cibran- Ermiş
Halil Cibran- Kum ve Köpük Avare/ Aforizmalar ve Meseller
Halil Cibran- Asi Ruhlar
Halil Cibran- Deli
Halil Cibran, Mihail Nuayme- Gözlerin Fısıltısı

Harriet Montgomery- Suriye Kürtleri

Hasan Kaya- Jön Türkler ve Araplar Osmanlıcılık, Erken Arap Milliyetçiliği ve İslamcılık (1908-1918)

Heba Dabbagh- Just Five Minutes Nine Years in The Prisons of Syria

I/İ

Itamar Rabinovich- Waging Peace: Israel and the Arabs, 1948-2003
Itamar Rabinovich- Syria Under the Ba'ath, 1963-66: The Army-Party Symbiosis

İbn Abdirabbih- Hükümdar ve Siyaset Kitabı

İbrahim M. Ebû-Rabi- Çağdaş Arap Düşüncesi -1967 Sonrası Arap Entelektüel Tarihi Araştırmaları

İlber Ortaylı, İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı

İhsan D. Dağı- Ortadoğu'da İslam ve Siyaset

J

Jacob M. Landau- The Arab Minority in Israel, 1967-1991: Political Aspects


Joseph V. Hammer- Osmanlı İmparatorluğu Tarihi


James Nicolson- The Hejaz Railway

Jubin Goodarzi- Syria and Iran: Diplomatic Alliance and Power Politics in the Middle East

K

Kadir Albayrak- Keldaniler ve Nasturiler

Kemal H. Karpat- Ortadoğu'da Osmanlı Mirası ve Ulusçuluk

Kemal H. Karpat- Osmanlı Modernleşmesi (Toplum, Kuramsal Değişim ve Nüfus)


Kemal Kirişçi/ Gareth M. Winrow- Kürt Sorunu (Kökeni ve Gelişimi)

Kenan Makiya- Kaya Bir Yedinci Yüzyıl Kudüs Hikayesi


Kınalızade Ali Çelebi - Ahlak- ı Alai

Kirsten E. Schulze, Martin Stokes- Ortadoğu'da Azınlıklar

M

Marius Deeb- Syria's Terrorist War on Lebanon and the Peace Process



Martin van Bruinessen- Ağa, Şeyh, Devlet
Martin van Bruinessen- Kürtlük, Türklük, Alevilik



Mary Wortley Montagu- Şark Mektupları

Maurice Harari- Government and the Politics of the Middle East

Mazlum Uyar- Şii Ulemanın Otoritesinin Temelleri

Mehmed Niyazi- Yemen! Ah! Yemen!


Mehmet Sait Çakar- Yezidilik (Tarih ve Metinler, Kürtçe ve Arapça Nüshalar)



Michel Foucault- Deliliğin Tarihi

Mohumed Zayani- El-Cezire Olayı 'Yeni Arap Medyası Üzerine Eleştirel Perspektifler




Montgomery Watt- İslami Hareketler ve Modernlik


Moshe Ma'oz- Modern Syria: From Ottoman Rule to Pivotal Role in the Middle East
Moshe Ma'oz- Syria and Israel: From War to Peacemaking
Moshe Ma'oz, Avner Yaniv- Syria Under Assad
Moshe Ma'oz- Asad: The Sphinx of Damascus : a Political Biography

Muhammed Emîn Gâlip et-Tavîl- Arap Alevîlerinin Tarihi -Nusayrîler




Muhammed Kutub- Batıcı Söylemler ve İslam

Muhammed Kürd Ali- Bir Osmanlı-Arap Gazetecinin Anıları

Murat Özyüksel- Hicaz Demiryolu

Mustafa Lütfi Menfeluti- Acılar Kitabı

Mustafa Kılıçlı- Arap Edebiyatında Şuubiyye

N

Nadim Shehadi, Dana Haffar Mills- Lebanon: A History of Conflict and Consensus


Naem Qasam- Hizbullah


Narcisse Bouron- Druze History


Nissim Dana- The Druze in the Middle East: Their Faith, Leadership, Identity and Status




Nazih Ayubi- Arap Dünyasında Din ve Siyaset

Neval El Saddavi- Kahire Saçlarımı Geri Ver

Nikolaos Van Dam- The Struggle for Power in Syria: Politics and Society Under Asad and the Ba'th Party
Nikolaos van Dam- Suriye'de İktidar Mücadelesi

Nora Bensahel- The Future Security Environment in the Middle East: Conflict, Stability, and Political Change

O/Ö

Orhan Koloğlu- Arap Kaymakam

Ömer Kürkçüoğlu- Osmanlı Devleti'ne Karşı Arap Bağımsızlık Hareketi (1908-1918)
Ömer Kürkçüoğlu- Türkiye’nin Arap Orta Doğusu’na Karşı Politikası (1945–1970)
Ömer Kürkçüoğlu- Mondros’tan Musul’a Türk-İngiliz İlişkileri

Ömer Uluçay- Tarihte Nusayrilik

P

Patrick Seale- Asad: The Struggle for the Middle East

Peter Mansfield- Osmanlı Sonrası Türkiye ve Arap Dünyası

Philip K. Hitti- Arap Tarihinin Mimarları
Philip K. Hitti- Origins of the Druze People and Religion

Philip S. Khoury- Syria and the French Mandate: Politics of Arab Nationalism, 1920-45

R

Rana Kabbani- Europe's Myths of Orient


Raymond Aron- Sosyolojik Düşüncenin Evreleri

Raymond A. Hinnebusch- Syria (Contemporary Middle East)
Raymond A. Hinnebusch, Anoushiravan Ehteshami- The Foreign Policies of Middle East States
Raymond A. Hinnebusch- Syria Revolution from Above
Raymond A. Hinnebusch, Rick Fawn- The Iraq War: Causes And Consequences
Raymond A. Hinnebusch, Alasdair Drysdale- Syria and the Middle East Peace Process


Rene Guenon- Doğu Düşüncesi


Rifa'at Ali Abou-El-Hac- Modern Devletin Doğası

Riyad N. Er-Reyyis- Osmanlının Çöküş Döneminde Arap Casusları


Robert Fisk- Pity the Nation: Lebanon at War

Robert G. Rabil- Syria, the United States, and the War on Terror in the Middle East

Roger Lescot- Yezidiler Din Tarih ve Toplumsal Hayat Cebel Sincar ve Suriye Yezidileri

S/Ş

Sabahattin Şen- Ortadoğu'da İdeolojik Bunalım: Suriye Baas Partisi ve İdeolojisi

Sadi-i Şirazi- Gülistan

Sami M. Moubayed- Damascus Between Democracy and Dictatorship
Sami Moubayed- Steel & Silk: Men & Women Who Shaped Syria 1900-2000

Samuel Henry Hooke- Ortadoğu Mitolojisi

Selahattin Günay- Bizi Kimlere Bırakıp Gidiyorsun Türk? / Suriye ve Filistin Anıları

Selim Ali Selam- Beyrut Şehremininin Anıları (1908-1918) Arapların Gözüyle Osmanlı

Selim Deringil- The Well-Protected Domains: Ideology and the Legitimation of Power in the Ottoman Empire (1876–1909)
< /div>
Slavoj Zizek, İdeolojinin Yüce Nesnesi

Şerif Güralp- 1918 Yılında Türk Ordusunun Filistin ve Suriye'den Çekilişinde 3 ncü Süvari Tümeninin Harekatı

Şibli Numani- Anadolu - Suriye - Mısır Seyahatnamesi

T

T. E. Lawrence- The Diary Kept by T. E. Lawrence While Travelling in Arabia During 1911
T.E. Lawrence- Bilgeliğin Yedi Sütunu 1 / Çölde İsyan
T.E. Lawrence- Bilgeliğin Yedi Sütunu 2 / Akabe'ye Yolculuk
T.E. Lawrence- Bilgeliğin Yedi Sütunu 3 / Ve Zafer

Tarık Y. İsmail- Arap Dünyasında Komünist Hareket

Tevfik El Hakim- Asa İle Sohbetler

Timurçin Mert- Atatürk'ün Yanındaki Mehdi (Osmanlı Uluslarının KurtuluşMücadelesi)


Umut Özkırımlı- Milliyetçilik Kuramları (Eleştirel Bİr Bakış)

Ussama Samir Makdisi- The Culture of Sectarianism: Community, History, and Violence in Nineteenth-Century Ottoman Lebanon

V

Volker Perthes- The Political Economy of Syria Under Asad
Volker Perthes- Arab Elites: Negotiating the Politics of Change
Volker Perthes- Syria Under Bashar Al-Asad -- Modernisation and the Limits of Change

W

William Ewing- Arab and Druze at Home: A Record of Travel and Intercourse with the Peoples ...

Y

Yasin Atlıoğlu- Beşşar Esad Suriyesi'nde Reform

Yücal Bulut- Oryantalizmin Eleştirel Kısa Tarihi

Z

Zekeriya Kurşun- Yol Ayrımında Türk - Arap İlişkileri
Zekeriya Kurşun- Basra Körfezi'nde Osmanlı - İngiliz Çekişmesi: Katar'da Osmanlılar 1871-1916
Zekeriya Kurşun- Necid ve Ahsa'da Osmanlı Hâkimiyeti Vehhabî Hareketi ve Suud Devleti'nin Ortaya Çıkışı

Zeidan Atashi- Druze And Jews In Israel: A Shared Destiny?

Zeine N. Zeine- Türk-Arap İlişkileri ve Arap Milliyetçiliğinin Doğuşu

The Universities of The Middle East

Damascus University (Syria)

University of Aleppo (Syria)

Syrian Virtual University (Syria)

Wadi German Syrian University (Syria)

Private University of Science and Arts (Syria)

The University of Balamand (Syria- Lebanon)

Beirut Arab University (Lebanon)

Lebanese University (Lebanon)

Lebanese American University (Lebanon)

American University of Beirut (Lebanon)

Notre Dame University (Lebanon)

The Near East School of Theology (Lebanon)

Al-Quds University (Palestine)

An-Najah National University (Palestine)

Bethlehem University (Palestine)

Tel Aviv University (Israel)

The Hebrew University of Jerusalem (Israel)

Bar-Ilan University (Israel)

Ben-Gurion University of the Negev (Israel)

Weizmann Institute of Science (Israel)

University of Haifa (Israel)

Baghdad University (Iraq)

Salahaddin University (Iraq)

American University of Iraq (Iraq)

American University in Cairo (Egypt)

University of Jordan (Jordan)

The Middle East Studies Programs

The Moshe Dayan Center for Middle Eastern and African Studies (Tel Aviv University- Israel)

The Center for Middle Eastern Studies (Harvard University- USA)

The Middle East Institute - SIPA (Columbia University- USA)

Department of Near Eastern Studies (Princeton University- USA)

Middle East Center (The University of Utah- USA)

Department of Near Eastern Languages and Civilization-NELC (University of Washington- USA)

The Middle East Center (University of Pennsylvania- USA)

Center for Near Eastern Studies (University of California- USA)

School of Oriental and African Studies- SOAS (University of London- UK)

The London School of Economics and Political Science- LSE ((University of London- UK)

The Faculty of Oriental Studies (University of Oxford- UK)

the Faculty of Asian & Middle Eastern Studies (University of Cambridge- UK)

Centre for Islamic Studies (University of Wales- UK Wales)

Centre for Syrian Studies-CSS (University of St. Andrews- UK Scotland)

The Institute for Languages and Cultures of the Middle East (Leiden University- Netherlands)

Research Centers





2) BİLGESAM

3) Center for Strategic and International Studies (CSIS)

4) Center for Strategic Studies Research& Documentation (CSSRD)

5) Chatham House

6) Council on Foreign Relations

7) German Institute for International and Security Affairs (SWP)

8) International Assessment and Strategy Center (IASC)

9) İslami Araştırmalar Merkezi (İSAM)

10) Ortadoğu ve Balkan İncelemeleri Vakfı (OBİV)

11) Research Center for Islamic History, Art and Culture (IRCICA)

12) Saban Center for Middle East Policy

13) St Andrews Center for Syrian Studies

14) Statistical, Economic, Social Research and Training Center for Islamic Countries (SESRTCIC)
15) The Ariel Center for Policy Research (ACPR)

16) The Begin-Sadat Center For Strategic Studies (BESA)

17) The Cato Institute

18) The Centre for Defence & International Security Studies (CDISS)

19) The Crisis States Research Centre (LSE- Universitiy of London)

20) The Heinrich Böll Foundation

21) The Heritage Foundation

22) The International Institute for Strategic Studies (IISS)

23) The Middle East Forum

24) The Nixon Center

25) Turkish Historical Society

26) Türk Asya Stratejik Araştırmalar Merkezi (TASAM)

27) Ulusal Güvenlik Stratejileri Araştırma Merkezi (TUSAM)

28) Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu (USAK)

Inter-Governmental Organizations (IGOs)

1) AFRICAN UNION (AU)

2) ASIA-PACIFIC ECONOMIC COOPERATION (APEC)

3) ASSOCIATION OF SOUTHEAST ASIAN NATIONS (ASEAN)

4) COOPERATION COUNCIL FOR THE ARAB OF THE GULF

5) COUNCIL OF EUROPE (CE)

6) ECONOMIC COMMUNITY OF WEST AFRICAN STATES (ECOWAS)

7) EUROPEAN UNION (EU)

8) GROUP OF 77 (G-77)

9) INTERNATIONAL MONETARY FUND (IMF)

10) LEAGUE OF ARAB STATES

11) NORTH ATLANTIC TREATY ORGANIZATION (NATO)

12) ORGANIZATION FOR ECONOMIC COOPERATION AND DEVELOPMENT (OECD)

13) ORGANIZATION FOR SECURITY AND COOPERATION IN EUROPE (OSCE)

14) ORGANIZATION OF ARAB PETROLEUM EXPORTING COUNTRIES (OAPEC)

15) ORGANISATION OF THE ISLAMIC CONFERENCE (OIC)

16) ORGANIZATION OF PETROLEUM EXPORTING COUNTIRES (OPEC)

17) UNITED NATIONS (UN)

18) WORLD TRADE ORGANIZATION (WTO)

Maps





BBC Country Profiles

The Syrian Arab Republic

Once the centre of the Islamic Empire, Syria covers an area that has seen invasions and occupations over the ages, from Romans and Mongols to Crusaders and Turks.

The Republic of Lebanon

One of the most complex and divided countries in the region, Lebanon has been on the fringes, and at times at the heart, of the Middle East conflict surrounding the creation of Israel.

Israel and Palestinian Territories

The division of the former British mandate of Palestine and the creation of the state of Israel in the years after the end of World War II have been at the heart of Middle Eastern conflicts for the past half century.

The Republic of Iraq

Iraq, in an area once home to some of the earliest civilisations, is now the battleground of several forces competing for control.

The deadly power struggle was triggered when foreign forces, led by the United States, invaded to topple the government of Saddam Hussein in 2003

The Hashemite Kingdom of Jordon

The Hashemite Kingdom of Jordan is a small country with few natural resources, but it has played a pivotal role in the struggle for power in the Middle East.

The Arab Republic of Egypt

While best known for its pyramids and ancient civilisations, Egypt has played a central role in Middle East politics in modern times.

The Kingdom of Saudi Arabia

One of the most devout and insular countries in the Middle East, Saudi Arabia has emerged from being an underdeveloped desert kingdom to become one of the wealthiest nations in the region thanks to vast oil resources.

The United Arab Emirates

The United Arab Emirates (UAE) is a federation of seven states formed in 1971 by the then Trucial States after independence from Britain.

The Kingdom of Bahrain

Bahrain - whose name means "two seas" - was once viewed by the ancient Sumerians as an island paradise to which the wise and the brave were taken to enjoy eternal life.

The State of Qatar

Qatar, a former pearl-fishing centre and once one of the poorest Gulf states, is now one of the richest countries in the region, thanks to the exploitation of large oil and gas fields since the 1940s.

The State of Kuwait

Kuwait is a small, oil-rich country nestling at the top of the Gulf, flanked by large or powerful neighbours - Saudi Arabia to the south, Iraq to the north and Iran to the east.

The Sultanate of Oman

The oldest independent state in the Arab world, Oman is one of the more traditional countries in the Gulf region and was, until the 1970s, one of the most isolated.

The Republic of Yemen

The reputed home of the Queen of Sheba, Yemen has been at the crossroads of Africa, the Middle East and Asia for thousands of years thanks to its position on the ancient spice routes.