Patrick Seale’e göre Türkiye, “komşularla sıfır sorun” çizgisi yerine bugün hemen hemen her cephede ağır sorunlarla kuşatılmış durumda. Kaçınılmaz olarak Ahmet Davutoğlu’nun yıldızı söndü. Artık büyük stratejist olarak değil, varlık mücadelesi veren amatör bir siyasetçi olarak görülüyor.
Middle East Online
“Arap Baharı” hiç kuşkusuz tarihe, Arap halklarının zulümden kurtulması sürecinde önemli bir an olarak geçecek. Fakat bu süreç, siyasi altüst oluş süreçlerinin çoğunda olduğu gibi, bir dizi talihsiz ve büyük ölçüde öngörülmeyen sonuçlar getirdi.
Mısır, Tunus ve Yemen ekonomileri ciddi zarar gördü; Suriye’de devam eden iç savaş ağır – ve giderek artan – sivil ölümleri ve maddi yıkımla sonuçlandı; Libya’da Muammer Kaddafi’nin devrilmesi sonrasında, İslamcı grupların desteklediği isyancı Tuareg’lerin ülkenin büyük bölümünü ele geçirdiği Mali başta olmak üzere Sahel Kuşağı’na şiddet ve kaos yayıldı; bölge çapında, tüm azınlıkların kendisini daha az güvende hissetmesine neden olacak şekilde mezhep gerilimleri yoğunlaştı; Filistin davasına olan uluslararası ilgi çok azaldı ve ABD’den tam destek alan İsrail, toprak ihlallerini rahatsız edilmeden sürdürüyor.
Türkiye de Arap Baharı’nın öngörülemeyen sonuçlarının bir başka kurbanı oldu: Tutkulu Ortadoğu politikası çöktü. İki yıl önce Türkiye, bölgedeki en başarılı ülke olduğunu iddia edebilirdi. Ekonomisi büyük gelişim halindeydi. 2002’den beri iktidarda olan karizmatik başbakanı Recep Tayyip Erdoğan, ülke içinde popülariteye sahipti ve dışarıda saygı görüyordu. Türklerin demokrasi ve İslam kombinasyonu, bölgede model olarak alkışlanıyordu. Akademisyen kökenli bir siyasetçi olan Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, “komşularla sıfır sorun” ilkesi temelinde, barışçıl bir bölge düzenini savunan biri olarak değerlendiriliyordu...
Middle East Online
“Arap Baharı” hiç kuşkusuz tarihe, Arap halklarının zulümden kurtulması sürecinde önemli bir an olarak geçecek. Fakat bu süreç, siyasi altüst oluş süreçlerinin çoğunda olduğu gibi, bir dizi talihsiz ve büyük ölçüde öngörülmeyen sonuçlar getirdi.
Mısır, Tunus ve Yemen ekonomileri ciddi zarar gördü; Suriye’de devam eden iç savaş ağır – ve giderek artan – sivil ölümleri ve maddi yıkımla sonuçlandı; Libya’da Muammer Kaddafi’nin devrilmesi sonrasında, İslamcı grupların desteklediği isyancı Tuareg’lerin ülkenin büyük bölümünü ele geçirdiği Mali başta olmak üzere Sahel Kuşağı’na şiddet ve kaos yayıldı; bölge çapında, tüm azınlıkların kendisini daha az güvende hissetmesine neden olacak şekilde mezhep gerilimleri yoğunlaştı; Filistin davasına olan uluslararası ilgi çok azaldı ve ABD’den tam destek alan İsrail, toprak ihlallerini rahatsız edilmeden sürdürüyor.
Türkiye de Arap Baharı’nın öngörülemeyen sonuçlarının bir başka kurbanı oldu: Tutkulu Ortadoğu politikası çöktü. İki yıl önce Türkiye, bölgedeki en başarılı ülke olduğunu iddia edebilirdi. Ekonomisi büyük gelişim halindeydi. 2002’den beri iktidarda olan karizmatik başbakanı Recep Tayyip Erdoğan, ülke içinde popülariteye sahipti ve dışarıda saygı görüyordu. Türklerin demokrasi ve İslam kombinasyonu, bölgede model olarak alkışlanıyordu. Akademisyen kökenli bir siyasetçi olan Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, “komşularla sıfır sorun” ilkesi temelinde, barışçıl bir bölge düzenini savunan biri olarak değerlendiriliyordu...
http://www.medyasafak.com/haberler/2012/09/08/Patrick-Seale-Turkiyenin-Ortadogu-Politikasinin-Cokusu-436.html